Kalabalıklar İçindeki Yalnızlık

Bir polisiye romanı gibiydi yaşamım, Sırlarla dolu, kestirilemez keder. Rus romanıydım ben, dert ve dram, Yırtık paltom, azalan votkam ile heder.

Farkına varamadım hızla akan zamanın, Bazı konuları aşamadım, susturamadım içimdeki sızıyı. Unutamadım cümleleri, sözleri , Kalbimi yaşanmışlıklardan arındıramadım

Ahmet Haşim gibi, geceyi sevdim derinde, Kendi benliğimi, çirkinliğimi karanlığa gömmek için. Kazanmak için savaştım, kendimle cebelleşerek,
Bilmezdim ki kazanırsam kaybedecektim

Bankın üstünde oturup düşündüm derince, Kendimden uzaklaştığımı, benliğimi kaybettiiğimi sorguladım. Kalabalıklar içinde yalnızdım, gökyüzü huzurda, Yeryüzünde kaybolmuş bir ruhun içinde.