Kalabalıklar içinde bir adım atmak

Yürüyorken insanların içinde birden
Durur gibi oldum, tam durmadım da…
Anlamaya çalıştım,
Yürümeyi öğrendikten sonra adımladığım onca yolu
Caddenin bir yürüdüğüm tarafına, bir yürüyeceğim tarafına baktım
O an tam bulunduğum yer, atacağım adım,
Acayip önem kazandı.
Böyle duracakken koskoca caddenin ortasında
Geçmiş yılları isyansız yaşamama neden olan,
Kendimi kandırdığım cümleleri yeniden kuruverdim.
İç çamaşırı vitrininden yansıyan yüzüme öyle aşağılık güldüm ki,
Kalabalıktan biri olduğuma orada yeniden ikna oldum,
Tanımadığım bu insanlarla aramdaki sırların rahatlığı ile
Herşeyin tüm ölçülerde doğru tartıldığına inanıverdim,
Hem doğru hem yanlış anlamları olan cümlelerle
Dualar edip,
Tanrıyı da suç ortağım yaptım
Herkesle aynı olmanın getirdiği güçle
Kalabalığın içine doğru
Yeniden bir adım attım…