''Kalabalıklar içerisinde'ki YALNIZLIĞIM ...

Bakışlarım yüzüme kapanan demir kapıların eşiğine dökülüyor,
üzerine beton dökülmüş pişmanlıklar,
dalları budanmış serzenişler,
palyaço ruhunda insanlar... Ense kökümde birden beliren derin bir yara...
Soğugunda üşüyorum asi ayazların, gece tan yerine hasret,
gölgesinde yürüyorum duvarların, etrafım dikenli teller le çevrili,
zââflarım utançlarıma yenik, herkes kendi penceresinde,
sessizce... Kent yüzüme küs,
kent, düşüme düşman... Özlemekten de utanır oldum...
Tüm özlemlerimi...
İşte sevgilim... Bu yüzden dir ''Kalabalıklar içerisinde'ki YALNIZLIĞIM''...
Bu yüzden...