Kalabalık Yalnızlıklarım

KALABALIK YALNIZLIKLARIM

Dar bakıyordum hayata sigara kutusuymuşçasına.
Dar bir dünyada, sığ bir hayat yaşıyordum.
Sevmiyordum sevgisiz, sevimsiz, yapayalnız hayatımı.
Kalabalık yalnızlıklarımın içinde arıyordum seni.

Keşmekeş, çilekeş, nahoş hayatlardı işte bizimkisi.
Tanımamıştım ateş-i beşeri henüz besbelli.
Gök yüzü kandı, toprağı boyadı, her yer ayazdı.
Kalabalık yalnızlıklarımın içinde soruyordum seni.

Feryat ediyordum, hep ağlıyordum.
Güz mevsimiydi, döküyordum sararan yapraklarımı.
Kışı bekliyordum, artık son umuttu belki.
Ben, kalabalık yalnızlıklarımın içinde diliyordum seni.

Artık tanıdık değildi bildiğim çehreler.
Sıkıyordu beni yaşadığım çevreler.
Sensiz beni bu hayat, bu şehir neyler?
Kalabalık yalnızlıklarımın içinde buluyordum seni.

Açtım işte, susuz, kavrulmuştum bir de.
Yarı çıplak bedenim, güneşten kavrulmuştu yine.
Hani biliyordum, içim titriyor seni görünce.
Ben, aşığın, seni işte böyle seven…
Kalabalık yalnızlıklarımın içinde seviyordum seni.