Kalabalık Yalnızlıklar.. Şiiri - Yusuf T ...

Ben en çok,
kalabalık yalnızlıklardan korkarım...

Etrafında olan onca insana rağmen,
içine akıttığın gözyaşında boğulursun da kimse görmez ya hani.
Hani acırken kalbin, mutlu olduğunu zannedip gıybet ederler ya haline,
öyle işte...

Dayanamaz sokulursun insanların arasına,
derin derin ah çekersin,
kimse bilmeden, kimse görmeden...
Derin bir yalnızlık taşırsın sol yanında,
ama doldurulası koca bir kalbin vardır aşkla..
Fırtınalar kopar içinde,
bir ucu kaf dağı,
bir ucu kıyısında kalakalmış viran sahil..
Bir yanı gök mavi, kızıl güneş, boran ayazı..
hep asi, hep yalnız, hep k'ardan kaçan sessiz bir mani...
ıssılık kentinin ana caddesi,
yalnızlık sokağında dilenen haline acınılası aşık,
matruşka bebekleri misali içine hapsolmuş ayrılık...

Gidersin adımlarını takip eder yalnızlık,
ne karda kaybolur, ne adını unutur..

Çorak bir ülkede, bağ bozumu şarap...
kıt kanaat bir ailede, ağız tadı sevgili....
can, can'an, can'dan öte sevgili...