Kalabalık Yalnızlara Şiiri - Ali Havan

I
Kalabalık Yalnızlara

Şehir haz sarmalında acıyı duymak yasak
İhtiraslar öğütür nefesleri dibekle
Gölgesini kovalar insan çaresiz, tutsak
Celladını yanında taşır yağlı ilmekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Reçetelerde saklı alın yazısı ıslak
Ölüm randevusunu geciktirir melekle
Hayat ince bir çizgi, ufuk menziline bak
Gün solarken gurupta kahırlanıp felekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Hasretin dilencisi tüm bakışlardan uzak
Üşüyen gölgeleri sarmalarken etekle
Taşların nefesini ölüme soluyarak
Cebinde karşılıksız biriktirdiğin çekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Gökdelen şehirlerin sinesindeki mızrak
Ayı yalnız karşıla balkonunda çiçekle
Göbek bağı kesilen insana hiçtir toprak
Mesafe keskin bıçak bir elinde ölçekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

II
Tenhalaşan Yalnızlara

Alaturka hayatlar yaşanır ağır aksak
Zaman ilk noktasını arıyor kör değnekle
Bir vaveyla koparıp sonsuzluğa bıraksak
Yanında gezdirdiğin sersefil, aç köpekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Kızgın kumlar üstünde gezinip yalın ayak
Depreşen hislerini saklı hissine ekle
Yıldızları gecenin ortasında kayarak
Derin uykulara dal raksını seyretmekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Tüm ışıklara inat, dağda cılız kandil yak
Söndürmesin fitili rüzgârlar üflemekle
Kelimeler dokunsun şiirlere uyarak
Meyvesini verirken mısraların emekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Bir çoban kepeneği, güneş yanığı kazak
Çıkınında yevmiye hesabı üç ekmekle
Katık ettiğin tuzu kuzular yalayacak
Mendiline serdiğin tek öğünlük yemekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle

Buğdaylar başak versin, çıksın ambardan orak
Şenlensin eski kiler bir tarafta terekle
Aslına rücu eder sonunda ağlayarak
Titreyen ellerinde ince saplı kürekle
Ve ömrünü geçirir nedameti sürmekle
Bu kimsesiz diyarı yalnız başına bekle
İstanbul/2018

(Teşehhüt Miktarı 2020)