Şaşırdım önce
Bakakaldım karşımdaki 'ben'e
Çocukluğumun çıkmaz sokaklarının başındaydım.
Korktum önce
Elimi tutunca o 'ben' sakinleştim
Adımladım ürkekçe sokağı.
Gülümsedim sonra
Gülümseyince 'ben' yüzüme
O yüksek avlu kapısının önünde.
Duruldum sonra
'ben'lerden 'biz' olup
Çocukluğumun karadutlu bahçesine girince.
Kayıt Tarihi : 4.7.2003 08:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sen eşit ben iken,
Sen artı ben eşit;
Nasıl biz eder?
Gel de çık içinden....
(neden 5 gündür farketmedim ki bu şiirleri?)
Tebrikler
mim kemal ertuğrul
TÜM YORUMLAR (4)