Kalabalık Karanlığın Sessizliği

Kalabalık Karanlığın Sessizliği

Yalnızdı bir köşede
Elinde bir çiçek
Kurumuş kalmıştı
Gözleri uzakta
Sanki bir sevdaya aldanmıştı
Kalabalıktı etrafı
Ama o görmüyordu
İçinde bir karanlık
Sokak ışığında bekliyordu
Sessizliği parçalıyordu ay ışığını
O öylece kala kalmıştı
Belki de çok korkuyordu
Yeniden yanmaktan
Gözlerinde bir bitmişlik duygusu
Yalnızca ona eşlik eden
Sanki
Kalabalık karanlığın sessizliğiydi
Aydın GÜRZ