Kalabalık Gişelerde Şiiri - İdris Çetin

Mehtaplı gecenin serin ve yıldızlı havası,
Kol ve guruplar halinde gezen, bilinçsizler ordusu,
Alkolleşmiş kuru ağaçlar; dikilmiş asfalt ortasına,
Güzelim yeşiller arasında serilen eğlencelikler,
İçki şişesinin akıttığı gözü yaşlı sular;
Ağlatmış yeşilim çimenleri, gecenin köründe.

Mahkûmlar dizilmiş sıraya yemek için,
Gözleri dolmuş, karanlıklar ortasında.
Sinekler protesto etmişler kışı,
Zerrecikler olsun, yememişler aşı.
Madde ve maddeperestlik uğruna,
Çalıştırılmadık işçi kalmamış tarlalarda…

Beyaz kadın tüccarları, dolaşmış mahalleleri,
Güzel kızları bulup pazarlamak için.
Karanlık dünyanın tatlı rüyalarını,
Yaşamak isteyen, rüya atığındaki gençler,
Fahişeliğin kontratlarını imzalamışlar bilmeden.

Kadınlarımız erkeklerin beliklerinden tutarak,
Onların yanlışlarını düzeltmeye çalışmışlar.
Genç kızlar, evden kaçmış şarkıcı olmak için
Ve onları doyasıya eğlendirmek için…
Babalar nataşa avına çıkmışlar,
Evlerindeki güzelim eşlerini bırakarak…

Avrupa’daki yaşam tarzları ilke edinilmiş,
Erkekler, erkeklerle evlendirilmiş,
Eş cinsellikler; diz boyu olmuş, kaldırımlarda.
Müslümanlardan da onlara benzemek isteyenler,
Öz benliğini terk ederek, onları da geride bırakmış,
Babalar, çocuklarını tanımaz olmuş,
Sokak ortasında ve kaldırımlarda…

Kıyametin alametleri gözümüze ok gibi fırlar,
Ama aklı olmayan anlamaz ve akletmez,
Ölümün bir ibret tarlası olmasını…
Ölüm, kabir hayatı ve oradaki azaplar,
Düşünülmez olmuş, lüks yaşamımızda.

Başkalarının aç, açık olması mı?
Kime ne, sen karnını doyur tamam mı?
Ölen ölsün, kalanlar sana yetmez mi?
Bu dünyada güçlü olanlar yaşar,
İnsanca ve hakça yaşamak isteyenler mi?
Onların nefes almaları bile çok görülür…

İslam’ı sömürü dini haline getirenler,
İslam’ın emrini ukalaca alaya alanlar,
Bu dünyada faizsiz olur mu diyenler,
İçki, zina, hırsızlık ve her türlü ahlaksızlığı,
Adam olmanın şartı sayanlar,
Kendilerini dev aydada buldular…

Adaleti, hakkı ve İslam’ı savunanlar,
Hep gericilik ve yobazlıkla suçlandılar.
İlericiyim deyip de dini yok sayanlar,
Geriye doğru şeytana dayandılar,
Müslüman’ım diyenlerse Âdem’le noktalandılar.

Maymunlar türedi, yok oldu nazariyeleriyle,
İnsanın fıtratındaki dini yıkamadılar.
Ne kadar ateizm saplantısına batmışlarsa da,
Aynanın karşısına geçip de, kendilerine bakamadılar,
Gerçekle yüzleşmenin, hep ezikliği içinde oldular,
Cinsiyetini değiştirenler, kendilerini kandırarak,
Hep erkek olarak kaldılar, ruh dünyalarında.

Allah’ın vermiş olduğu emanete ihanetin cezası,
Şeytana kul olmaktır, gurur halkasını takınarak.
Müslüman’ım deyip dini anlatanların bir kısmı,
Namaz niyaz kılmaz oldu, nefsine uyarak.
Oysa şeytan daha âlimdi, her şeyi bilirdi,
Gururunu kırarak, Rabbine boyun eğmedi.

Haydi, Allah’a teslim olanlardanım diyenler!
İşte meydan, işte din, anlat ve yaşa;
Çünkü Peygamberler hep böyle yaptı,
Demir dişlilerin arasında ezilseler de,
Ölmekten ve yaşamaktan korkmadılar.

Ebedi hayatı ve Rabbini hatırlayarak,
Bu kervana gel, sen de katıl,
Katılmak için sakın geç kalma,
Geç kalırsan eğer;
Biletini almadan ölebilirsin
Kalabalılık gişelerde…

14. 06. 1994
İstanbul