Kalabalık Dostum Şiiri - Muhtar Gazi Topal

KALABALIK DOSTUM

Yalnızlığımın kalabalık dostu
En güzeli en duru yüzlüsü
Dürüst sözlüsü
Neden neden?

Neden alıştırdın dostluğuna?
Kendi yalnızlığınla beraber
Beni de aldın götürdün
Alıştığım fırtınalarından
Neden mahrum bıraktın?
Uçurum kalbimi
Dönüşü olmayan bir yolun sonunda
Kendini uçuramayacak kadar
Dümdüz kıraç topraklarda
Yeniden sessizliğime sattın

Neden neden?
Çok mu çekilmezdim?
Yada içi çürümüş
Yaşlı bir ağaca mı benzettin
Çiçeksiz yapraksız meyvesiz
Taze fidanların yanına yakışmaz
Hatta ve hatta odun bile olmaz

Öylemiydim öylemi?
Evet haklısın öyleydim
Kalabalık dostluğundan önce
Oysaki çürüyen yaşlı bedenime
Öyle aşılar vurmuştun ki
Öyle filizler yeşermişti ki
Dünyalar dolusu gözlerinle
Görmemiş olamazdın
Kalbin kalbimin yanındayken
İki yaralı iki masum
Birisi kurtulsun isterdim
Birsi yaşasın ki
Diğerine can olsun
Korkak sevgilere
Bir ışık tutsun.

Olmuyorsa da
Canın sağ olsun
Benim tek kişilik kalabalık dostum.

Yokluğun içimde
Yokluğun beynimde
Tek varım gibi
Bazen acıyla bazen
Varolduğunun sevinciyle
Mutluluğunu hissetçikçe
Yalnızlığının sessizliğinde
Yaşamayı gücü yettiğince
Deneyecek yine de…………..

21/05/2010
Muhtar Gazi TOPAL
MALATYA