Kalabalık bir yalnızlık Şiiri - Fırat Özcan

Bir günahkâr rüzgâr eserdi köşebaşlarında,
Gözlerimiz yorgun, yüreklerimiz umutsuz,
Yaşlı bir ruhun kendisiydik,
genç bir bedende kaybolmuş.
Sokaklar sessiz, yıldızlar ise konuşkan,
Gözlerdeyse hüzün dolu.

Bir ressamın paletinden düşen renkler gibi,
Dağınık ve anlamsız düşüncelerle,
Bir solukta tükenen bir nefes gibi,
Zamana mağlup, sona yakın inançlarla,
Kalabalık bir yalnızlığın içindeydik,
ararken kaybettiklerimizi.