Kalabalık Şiiri - Ayla Korkanç

Yalnız kalırım korkusuyla
hayatı doldurduğumuz boş kalabalık.
Nasıl gereksiz nasıl da ağırmış.
Kalabalık.
Kelimenin kendisi kara, sıkıcı, bulanık.
Ne kadar saklanırım zannetsen aralarında
yaşarsın hep aynı açmazda.
Karar verip vazgeçmek değil uygulamalı.
Yoksa kasırgaya çevirirsin
hafif mutlu esen rüzgarı.
Saklanmak boşuna.
Anlamalı.
Baktın her yer dikenli taşlı,
temizle.
Ürküp kaçma.
Belki elin kanar canın yanar, geçer.
İnsanlar üstüne üstüne gelmesin yeter.
Kalabalığın içinde, kapana kısılmış gibi arada kalmak,
şimdi ne olacak diye kaygılanmak.
İstediğin beklediğin buysa kal saklan yalanlarınla.
Ya da gördüğün hasarı bir kenara at,
biten sensin unutma.
Seni anlayan olmadı, olamaz ki.
Kendine gel. Bırak boş kalabalığı.
Kaybolup gitmeden çaresizce,
boğulmadan kalabalık denizinde
hadi dene.