Kalabalık Şiiri - Mahmut Karahan

Ümitsizliğe kapılıyorum
Gülüyorum çoğu zaman
Yalnızlığın sığınağına çekiliyorum
Sokak köşelerine
Omuzuma dokunuyor biri
İçimde ki ustayı cesaretlendiriyor
Keder varsa
Mutlulukda var bakışlarında
Yaşayıp gideceksin işte
Bağrına ayrılık basacaksın
Çıkar artık gözlerinde ki hüznü

Tanıdık geliyor ses
Düşündükce kalabalıklaşıyorum
Sabret dinle şimdi anlatacaklarımı
Senin hayatın yas dolu
Şikayetin var
Korkak değilsin
Düşündükce parmparça oluyorsun
Düşünsellik sefaletinde olan
İnsanlarla savaşacağız
Yiğitlik leke almasın diye...

Gözlerin kör kulağın duymuyor
Bir süre daha konuştuk
Hatta abarttık
Çilingir sofrası bile Kurduk
Uzun zaman olmuş kendimle konuşmayalı