Hayatı derin hüzünlerden değil,mutluluktan yana öğrenmek isterdim.
Acıların öğretmenim olmasını değil,geniş zamana yayılan gülücüklerimin olmasını isterdim.
İnsan olmanın sınavını verdim de, kendi hayallerimin sınıfında kaldım.
Olgun olmak için tecrübeye gerek yoktu ki.İyi insan olma madalyası da takılmıyor;
Dürüstlükten yana olanların kazandığı da yok.Sesi yüksek çıkan ve güçlü olanlar kazanıyor;Sahtekar ve hileci olanlar.
Bir canım var emanet er yada geç vereceğim.
Doğrularım için tek başına bile durabilirim.
Kalabalığı zaten hiç sevmedim...
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 13:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!