Kala Kaldım Şiiri - Mehmet Babayiğit

Yıllanmış hazine gibi topraklarda
Kaldım be kala kaldım sensiz kaldım
İsa’nın gerildiği çarmaklarda
Kaldım be kala kaldım cansız kaldım

Dört tarafında dört mevsim yaşardım
İsmini andıkça durmaz taşardım
Hercai gönlümde senle coşardım
Kaldım be kala kaldım sensiz kaldım

Nefesinde aşkı aradım durdum
Her gece sensizliğe kadeh vurdum
Sanki hayallerimde çadır kurdun
Kaldım be kala kaldım cansız kaldım

Garip, Yetim, öksüz ola bilirim
Senle hayallere dala bilirim
Gönlümü kedere sala bilirim
Kaldım be kala kaldım sensiz kaldım

Ne feryadımı duyuyor kulaklar
Ne haraplığımı okur dudaklar
Gönlümde çaresizliği kucaklar
Kaldım be kala kaldım cansız kaldım

Feryadın boşunaymış yetim Mehmet
Boşuna çektirmişim sana zahmet
Affet gönlüm dile rabbimden rahmet
Kaldım be kala kaldım sensiz kaldım

(YETİM MEHMET)