Kala Gel Şiiri - Sait Karagöz

Kuytu bir gece yarısı saat ikiye beş kala.
Penceremden esen görünmez yel gibi gel.
Yazın bağrında birkaç damlaya hasret kala.
Ansızın bastıran sağnakla rotasız sel gibi gel.

Ömrümün baharının son demlerine hiç kala.
Yazımda bitmesen de sonbaharımda gel.
Son yolculuğa çıkmaya kalsa da on kala.
Ne olursan ol; ister sen gibi gel, ister el gibi gel.

26.10.2023 02:15 - İstanbul