Kal Paşa Gönlünle Şiiri - Nuran Karaca

KAL PAŞA GÖNLÜNLE

Uzaklara mahkum asil kıymetlim
Sen aşkı sırtından vurup yıktın mı
mazinin tozunu göğe savurup
dumana kattın mı izlerin bilir

Pencere önünde bendim bekleyen
umuda hayali ekip titreyen
delice özleyip sabır dileyen
sen bilmezsen gün ay yılların bilir

Sahi kendine hiç kızıp şaştın mı
pişman olup yüce dağlar aştın mı
hasta olup yataklara düştün mü
sefilsen değişken hallerin bilir

Yemin et yabancı yüze baktın mı
nehir olup gönüllere aktın mı
soluk anıları yırtıp yaktın mı
dilin saklasa da ellerin bilir

Usandın mı yanıp acı hasretten
teselli bularak baldan Çiçek’ten
yoksa baharları geçip giderken
bagladın mı mı kara alların bilir

Bir kuru vedayı neden çok gördün
Kuş gibi özgürdük duvarlar ördün
gönül ateşini küle döndürdün
yapragın döküldü dalların bilir

Yalvardım haykırdım dinlememiştin
beni büyük düşman zalim bilmiştin
binbir sitem nazla zulüm etmiştin
kal paşa gönlünle yolların bilir.

20 30

16 12 2017