Kal kırık sazım Şiiri - Mustafa Tonbul

Tellerin pas tutmuş sesin çıkmıyor
Sendemi yastasın ah kırık sazım
Garip kaldı yüzün azgın bakıyor
Alamam elime kal kırık sazım

Teknesi çatlamış sapı yarılmış
Aşınmış mızrabı teli yorulmuş
Yetim kaldım sazım bana darılmış
Aklına düştükçe an kırık sazım

Perdeleri kopmuş telleri yoktur
Sazım sende benim emeğim çoktur
Ben bir hasta idim sen ise doktor
İlaç verdin bana can kırık sazım

Kulağı tutmuyor düzeni bozuk
Bu benim hatıram kırmayın yazık
Zaten yaralıyım kalbimse ezik
Beni göremezsen yan kırık sazım

Dut ağacı derler sazın yapısı
Her insan bilemez nerde kapısı
Cebimde saklarım bende tapısı
İç şu badeyi de kan kırık sazım

Mustafa anlatır ömrün doluyor
Sazımın üstünde güller soluyor
Lisan bilmiş gibi bana ağlıyor
Ben ölürsem evde kal kırık sazım