Yüzüm ile yüzüm arasında çarpılmış bakışların fotojenik anı kalmış
Mir ölümcülün yalnızlıkları sarıyor kitabelerini.Seni okuyor yaramın dokunulmazları.Kanıyor aşk …
…:Sanık sandalyesine oturtulmuş ve idamını bekleyen son Mecnun gibi gelmeni bekliyorum…Benden gidişinden daha büyük ölüm olur mu ki?
…:Çek hele? Bu senli ölümleri yüreğimin mihenk taşından. Senin selanı duymak isteyen güzellere kapı açma …
-Düşlerimin dinamitli akışlarında taş bağrımdan eser yok. Sen hüzünlü yırtmacını giyip benden uzakları büyülerken, ben aşkın simyasında kayıp gülümü arıyorum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta