Kal Gitme Şiiri - Hakan Rüstem İçer

Sen başlangıçtın benim için, parlayan ufuktun
En güzel duyguydun ellerin ellerimdeyken
Ne zaman çaresiz kalsam ne zaman üzülsem
Sen vardın sen dermandın acıyan yüreğime
İçimi ferahlatan en güzel duyguydun
Zamansız amansız gidiş bu kaçmak belki

O gün sıcaklığın bedenimde geziyordu
Laik değildi belki o gün sıcaklığın bedenime
Aşk bedenime işliyordu aşk ince sızıydı
Mutluluktu o sıcaklığın ellerin ellerimdeyken
Aşk tutsaktı sana aşk bedenimden süzülen
Mahsun bir damlaydı o an o yaşam

Yağmur yağıyordu ellerimde sıcaklığın
Aşk yağıyordu üstümüze sevgi dolu

Önce nefesim kesildi o tutsaklığa
Lüzumsuz muydu diye düşündüm ve
Dur...! dedim bu sıcaklık bizim
Üstümüze yağan yağmur, kalbim darmadağın
Rüzgar hafif eserdi yüreğime seni biriktirirdi

Gitmek istiyorsun beni ruhsuz bırakmak için
İncitmek için acıtmak için kanatmak için
Tüm benliğimle seninim gitmelerin çaresiz

Yaşamak mı dersin gitmelerine
Ancak beni çaresiz ve yetim bırakırsın
Daralırım darmadağın olurum yokluğuna
Acı verir gitmelerin beni sensiz bırakmaların

Bedenim sana tutsak ruhum önünde köle
Ellerin ellerime tutsak gözlerin sevgiye
Ne sensiz olur bu aşık ne de sevgisiz
İçimdeki derin sızımsın derin ellerine tutsak
Mahşer yeri kalbim yokluğunda

Kal Sensiz Olamam Ya Öldür Git Yada Benim Kal
Al ömrümü ruhum sana gözlerim sana tutsak
Lüzumsuz harcama sevgimizi bedenim sana tutsak...