Gündoğumları umut ışıkları, sessiz bir kuş uçuşunun ardından,
Adımlarım yalnızlığın gölgesinde kaçar umut yakarışlarından.
Uzaklaşmak, hep uzaklaşmak demek adımlar kopan hayatımdan,
Hiç gitmedi birine, kavuşmak için yakınlaşmaya bir uyanıştan.
Yol ayrımları oldu, köşelerden sonrası hiç belli olmayan,
Gitmekle kalmak arasında ayaklarımın dolaştığı ışıksız diyarlara.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
