Kal Diyemedim Şiiri - Ömür Yılmaz

Gülüşün bir yandaydı
Gidişin öte yanda
Bense tamı tamına
Karşında...
Gülüşünü gıptayla izledim
Gidişine dur diyemedim
Kal diyemedim
Ses edemedim...
Lakin bedenim
Öyle bir bağırıyordu ki
Öyle bir sesti ki bu
Dayanılmazdı...
Ama dilim bir türlü
Dönmedi işte
Dilimden başka
Her yerim
Çığlık çığlığaydı.
Öylece gidişini seyrettim.
Böylece ölümümü hazır ettim
Gidişinden bu güne
Çok zaman geldi geçti
Koskoca bir yıl bile bitti
Hiç bilemezsin ki
Hiç tahmin edemezsin ki
Seni ne kadar ne kadar
Çok özlediğimi...
Hiç bir sözle
Hiç bir şeyle tarif edilemez
İnan hiç bir yazarda
Hiç bir şairde
Bulunmaz hasretimi
Anlatacak söz.
Karşımda olsan mesela
Süzsem seni,
Hiç bitmese o an,
Doyamam ki görmeye
Usanmam ki sevmeye
İkimizde konuşmayalım
Ne yazar!
Ne fark eder?
Ben seni duyuyordum zaten,
Ben seni anlıyordum zaten
Öyle bir yerde kalsam ki seninle,
Yalnızca senle ben olsak
Kimsenin gelemeyeceği
Saatin olmadığı,
Ayrılığın bulunmadığı,
Veda veda nedir?
Bilinmediği...
Ve ve ve...
Seni seni seni
Sonsuza kadar izlesem.
Ölüm nedir hiç bilmesem...
Ama ama ama
Cinayet işliyor yine
Bu ama!
Kal diyemedim ki
Dur diyemedim ki sana
Hiç bir şey olmamış gibi
Şimdi ben
Vücudumu ecele
Teslim ettim
Seni öteki tarafta
Sabırla bekleyeceğim...