Kal Diye Şiiri - Lemas World

Kal ne olur, gitme bu gece,
Kal desen, kalmaz mıydım?
Yalvardım rüzgâra, geceye,
Adını sayıklayan her heceye.

Yalvardım yıldızsız kalan göklere,
Diz çöktüm sessizliğine, ismine.
Sonra “Anestezimsi” dedim,
Ve sustu içimdeki sesin.

Yalvardı, unuttu gururunu,
Diz çöktü bir hissedilmişliğe,
Bir yazışı yeter sandı.

Şimdi ne kaldı?
Yoksun… ve kendimden utandım.
Bir hissedilmişliğe bu kadar eğilmek mi?
Sırf "kal" diye…

Nasıl da eğildim,
Sesimde titreyen bir çocuk vardı.
Şirinliklerle,
Seversin sandım gıdıkları,
Kitap okumalarımı…
Ama küsmedim hiçbir eyleme.

Acemi bir kalple eğildim,
Yalvardım,
İşte tek pişmanlığım…