Kal desem Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Kal desem, zamanın akışını durdurabilseydim,
Sonsuzluğa sığdırırdım seni, en güzel anılarla.

Gözlerinle bakışlarımız birdenbire kucaklasa birbirini,
Kal desem, her bakışın sonsuzluğunda kaybolurdum.

Rüzgarın hafif esintisiyle gelir mis kokunu hatırlardım,
Kal desem, her bir sıcak esinti ile seni bana getirirdi.

Gökyüzündeki yıldızlara her baktığımda seni düşlerdim,
Kal desem, her bir yıldız,bir şarkı seni bana fısıldardı.

Anılarımızla dolu sokaklarda adımlarımızı atardım,
Kal desem, her bir adım seninle yeniden yürürdü.

Sessiz gecelerde yalnızlığıma eşlik ederdi gözlerin,
Kal desem, her bir sessizlik senin sesinle dolardı.

Kal desem, gönlümde açan en güzel çiçek olurdun,
Sevgimle sulardım, sevginle dolup taşar büyürdün.

Kal desem, unutulmaz anılara karşı imzalar atardık ,
Hayatın her anında seninlebir masal gibi yaşardık.

Kal desem, düşlerimin gerçeğe dönüşmesi için,
Her şeyi bırakır, sadece seninle beraber olurdum.

Kal desem, seninle aşkı sonsuzluğa taşırdım,
Dünya dursa da, o sonsuz sevgimiz hiç solmazdı.

Kal desem, içimde hep var olur, asla gitmezdin,
Ama belki de en güzeli, seninle zaten hep kalırdık.