Kal Demenin Son Hali (Kalmalısın)

en çok kalabalık ruhun tek kendisiyim
kayıp kentin ve yalnızlığın ve aşıksızlığın suya inat yaşayanıyım
aşk benden aşksızken benden habersizken aşk olur mu
kim bilir sen kim bilirin künyesi

suyun suyla buluşmasına alışmanın uçuşundayım
SU SIRRI mecra arıyor mecnunluğumu aşan aşk denizinde
Özlemin berraklığını derinleşmek ötelerin ötresinde
Rengine çiçek olan her hissin buharlanışına yolcu emellerim
üzüntüleri eritmek, çaresizliği çökertmek ya da ya demek için her şey
Ben” aysberginden eriyerek değil ilmi ilimle aşan bir benin bendeşiyim
Uçarılarda haz çiçek açmağa başlamışsa durulanmalı bu sevda
Mutluluğun zikirleriyle kendine kendi olan arayışın suyu akmalı
Yakmalı Sıkan sıkıntıları ve bıkan bıkıntıları
Kırılmalar var kırgın ve dargın azgın ve alifelli beni benden deli

Bunları yaşadım ben, o “su” beni değilken
Herkesin özü “su” ben hali…
Hallerim tüm hallerini de aşmış oldum
Şimdi yalın haldeyim
İsmin a(ayşe) hali artık yok
İşte ömrümden bin hal götüren tehlike uçuşuyor
Tutunabilmek unutulabileceklere sünger oluyorum
Emiyorum hatalarımın sondan sonlarını
Beni anlamamaya kurallaşmış bir güzelin gitme kallarındaki kallaviyim
Yüreğimin kavları dertleri yakıyor içim içime yangın
Ey diyorum!
Hey diyorum!
Ben sensiz belki çok ünlü bi hayata sahil olacağım
Ama sen benim en büyük okyanusumken bense artis yunusunken
Bu gidiş bu kaçış kaç acı kaç yara kaç sıkıntı ve kaç para
Yarın sana daha mı yarın
Ben bitmişliğin bitemlerindeki son zenci
Sense Ankara da zenci Leyla
O kadar beyazımız hazır ve suların sırrı affı ve her şeye kaimken