suya anlatılan bir sır,
suya söylenen sözler
ve suya dökülen duygular gibiydin; sen,
su gibiydin iz bırakmadan akıp gittin
ne yazılan şiirleri okuyabildin,
ne anlattıklarımı anlayabildin,
nede sana yazılanları anlayabildin,
sadece akıp oylece gittin.
yağan yağmur gibiydin,
bende sana ıslanan.
sadece yağdın, içime kadar işledin
ve gözyaşlarımı saklayabildin.
kalmadı senden birşey,
akıp gittin.
ve şimdi okyanusta bir damla gibisin.
ne arasam bulabilirim,
ne de aramaya niyetlenirim;
su oldun tutunamadın aktın ve gittin.
ve ben her yağmurda yine sokağa koşarım.
su akar ben akamam,
su gider ben gidemem.
sen gidersin, ben
kal demem...
Kayıt Tarihi : 16.11.2006 06:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ufkun sonsuz çizgisinde buluşur seyreden için, iki deli MAVİ.
Yok, aslında bilirim ufkun çizgisi.
Gözle görünen sadece bir aşk hilesi...
Ufukta buluşturmaya çalıştığım iki hüzünlü MAVİ,
Yakından görmek için yaklaştıkça uzaklaşır aşkın doğrusu.
Bilirim aslında yoktur ufkun eğrisi...
Özendirir iki MAVİnin sevdası beni.
Biri; boşluğunda kaybolup, göğsünde uyumak istediğim,
Dokunamayıp, hasretinden yandığım, başımın asla erişemediği tacı,
Diğeri; yağarken hüznümden yıkanıp, damlalarında ıslandığım,
Serinliğinde yüzerken huzuru yaşadığım tenimin ilacı...
Ufukta kavuştuğunu umduğum, doğanın iki eşsiz değişken MAVİsi,
Biri gökyüzü; biri deniz, gökyüzünün neşesi...
Gökyüzü mavidir evet.
Ama değişir an be an tonu,
Maviden griye akar, sonra boğulur siyaha doğru...
Deniz ise sevdasının rengine bürünür,
Yüreğinde barındırır renkleri; yeşili, griyi, beyazı,turkuazı,siyahı...
Ufukta sevdasının rengi MAVİye bürünür.
Bakarım sevdasına koşan hep deniz olur,
Koparır bir parçasını, sevdasına uğurlar.
Bembeyaz bir buluttur şimdi sevdasının koynunda.
Bulut cilvelidir, gökyüzü nazlı...
Rüzgârın melodisiyle raks eder bulut.
Ve MAVİnin en güzel tonuna bürünür gökyüzü.
Aşkın rengidir büründüğü…
Kıskanır deniz MAVİyi, kocaman bir bulut daha yollar,
Saklar MAVİyi kendisi için.
Boğulur gökyüzü, solar mavisi, matlaşır
Yavaşça akar rengi griye doğru…
Hüznün rengidir büründüğü…
Deniz sevdasından alır ya rengini;
Bulutu da kaplar o an hüzün, akar gider beyazdan griye
Rüzgârın melodisine kulak verirse, hüznü dağılır bulutun,
Çözülür ilmek ilmek, yağmur olup damla damla düşer.
Kimi can verir toprağa, kimi coşturur nehirleri…
TÜM YORUMLAR (1)