Kal de! Şiiri - Serdar Şimşek

Hadi hayat bir aşk sipariş edelim en acıklısından
Gelen gideni aratmıştı çoktan
Aranılanda ya numarasını değiştirmişti ya da numaradan değişmişti!
Yeterince güvensizdik
Dik durmaya çalışıyorduk hepimiz
Bu güvensizlik kırmıştı dizlerimizi
Kırılmıştık zaten

Düşüp yerlerden toplamalıydık düşlerimizi
Düşünce düşlerimizde kirlendi

Hayat o kadar hızlı akıp gidiyordu ki
Anılarımız gramofon kâğıtları kadar buruşuktu
Ama buruştukça daha bir güzelleşiyordu

İlk buluşulan durak yerini yol üstü bir büfeye
Gidilen ilk sinema salonu fiyakalı bir mağaza
Yemek yenilen ilk lokanta
Bilindik bir iç giyime dönüşmüştü çoktan
Oysa anılar olabildiğine çıplak geziniyordu sokaklarda

Bir tanıdık görmemek için sokaklarda
Atılan her adımda ve kazıkta başı dik olan bu insanlar
Bir tanıdık an tebessüm etmesin diye başını önüne eğer olmuştu
Çünkü her tanış, tanıdığı kadar sizi soracaktı
Yani utanılacak yanımızı…

Gitti deyip hafiflete bilirdik yükümüzü
Mademki siz bizim utanılacak yanımızdınız yani gidenlerdendiniz

Mademki gidenler bizim yanlışımızdı
Öyleyse hayalde olsa kalmanız gerekirdi yanımızda öylece

Nerde olursak olalım başımız hep dik dursun diye!
Kalmalılardı öylece…

Hadi hayat bir dert sipariş edelim
Zaten her şeyimiz tamamken biraz da kendimize gülelim
Sizden hoşlanıyorum galibalar sizi seviyorum dönüşsün
Üstelik sevilecek hiçbir şey yaşanmamışken
İlk ve son olmak gibi kronik bir saçmalığa sığınalım

Oysa bu ilklik hep farklı algılanan bir trajikomik vaziyet olmuştur herkeste
“İnsan birinin değil sevdiğinin ilki olmak ister” cümlesi bir kaçış şeklidir belki
“Bir anda yaşanıp bitmeli her şey” buda alışılmış yalanlar aslında

“Kız çocuğa senden nefret ediyorum demeli
Çocukta kıza ben sana nefrete dayalı bir duygu bile beslemiyorum” demeli
Evet evet her şey tiyatroda anlatılan gibi olmalı
Zaten hayat sahnesinden taşınmaz mı sahnede yaşananlar!
Ama hiçbir şey sahnesinde yaşanan bir kahpelik kadar acı gelmez insana
Aldatılmak ve aldanmak
Hani o iki bacak arasında gerçekleşen gelgitler değil aldatmak!
Aldatmak yalan söylemektir aslında
Ötekinin adı aynıdır her dilde!
Ne mi?
Dilim varmıyor satirik bir dize de şiirimi kirletmeye!
Aldatmaktansa aldanmak daha erdemli bir iştir aslında
Bilineni bilmiyormuş gibi karşılamak yani

Yaşanan zürriyet sizlik gümüş ise
Aldanmak paha biçilmez bir pırlanta gibidir beklide

Hadi hayat bize bir şeyler ver
Bizden aldıklarını nereye koyacaksın!
Sokaklarda yanındakilere adam gibi görünen
Arkasından aleyhin de mesnetsizce şeyler anlatan
Adam saydığımız ama arkamızdan sayan!
Bu tür insanlardan insanlığı alan hayat!!!
Mademki birçok şey aldın
Biz sana satirik bir şiir armağan etmeden sen bize bir şeyler armağan et
Umut – sevgi – aşk – nefret ve yaşanılması gereken her şeyi yaşamış ve mutlu olamamışken
Çıkarıp heybenden bir şeyler armağan et
Ömür dediğin şey yaşadığın sürece bitmiyorsa
Biz yaşadıklarına inanmayanlardanız
Ey hayat biz bunu hak etmedik
Sende bizi
İşte şimdi gitme vakti
Hesap verme değil hesap sorma vakti
Hadi hayat bari bizden çaldıkların hatırına
Kal de!!!