Uzaklardayım çok uzaklarda.
Son baharın sararmış yapraklarında.
Hüznüm ondandır, sana değil.
Özlem duyduğum yıllara.
Önce garip bir rüyayla aralanır perdeler.
Anılar akislerini vurur buğulu camlara
Kaybedilişin ne ilk hali, ne de son halidir bu.
Sen misin gelen kapıma,
Yoksa penceremdeki fısıltı sesi....
Dibine ışık veren lambaların,
Renklerin bir hal aldığı gecede.
Fısıltılar eksilmesin hiç penceremde ve
Sen hep orda kal benimle...
NOT: Bu şiir, bir arkadaşımın bana hediyesidir.Paylaşmak istedim.
Kayıt Tarihi : 29.12.2007 20:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Güldeniz Bölek](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/12/29/kal-benimle-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!