Kal Aman Şiiri - Btl Blt

Bugün güneşin harelerinden utanıyorum çocuk
Batsın bugün ışımasın kimselere gün
Koridordaki çiçekler bile güneşe dönmüş yüzünü
Söküp atasım geldi hepsini hüzünü
Alıp atsam içinden, kederini dününü
Sen çıkamadın karanlıktan küçüğüm küçüldün
Un ufak ettiler seni ben bu acınla büzülüp
Şimdilerde adını duymanın katledişi kalbimi
Ve
Kal bu gece sabahına ilk ışığıyla yetişeyim çocuk kollarına
Titremiş yağmur dolu kucağıma atsam seni boşluğa
Çocuk affet beni duyamadım seni
Uyanamadım bu sabah hepsi olup bitti

Ağaçların filizleri göğe şımarmış
Otlar bile nazlanırlar bir kucağa
Sen çocuk, astılar mı cesedini tarladaki korkuluğa
Seni düşünürken
Bir sigara yaktım bu sen misin çocuk
Geldin mi yanıma
Dumanı mısın o küllerin karışan havaya
Boşluğa
Boşluk gördüm içten içe bitiren bu sigaramı bir alev ucunda
İçime çektim çektim ve tükenir ya sonunda hani
Tükenme diye bekledim
Yaktım gene yaktım çakmak alev almadı
Ellerim tutamıyor tıpkı sen gibi ve senden geçenler gibi
Tutunamıyor ucuna alev hayatın
Bitti bu da söndü her şey senden ve bizden
Bitiyor çağırma beni dünyaya diyorsun
gidecek misin ?
Gitme be çocuk kal
Kal aman demedi mi kayalar
Sahip çıkamadı sana bu kahrolası insancıklar