Kal! Şiiri - Ahmet Baygümüş

bir kış masalı sanki
süregelen
anlatılara gizlenmiş bir hüzün bohçası
sırtımda faili meçhullere gebe düğümler silsilesi
kayan yıldızların sürüklediği bir matem
kuşatılmış sözlerimin imdat çığlığı
güneşte solmuş hatırasın sanki
kalabalıklarıma yalnızlığı hatırlatan
bazen çölün sıcağına taşıyorsun hayallerimi
serap oluyorsun
bazen de zemheri ayazında külsüz ateş
alabildiğine yakıyorsun tüm benliğimi
bakışların savruluyor galaksilerde
dans ediyorsun şiraz dumanı tadında
kal burada
dermanı ol kezzap yanı yaramın
gitme!
sürsün bu masal
düşmesin gökten üç elma
razıyım
uyandırma bu ölüm uykusundan
mukimi ol Yüreğimin
ya da
misafiri ol düşlerimin
bu hayat sana ikramım olsun...

15 Ekim 2015