Kal Şiiri - Sebahattin Kömürlü

kal
ben gibi boşlukta kal,
yüreğini yerlere çal...
esen yele,
akan sele
söyle derdini sen
söyle
adaletsiz yer yüzünde
kal ben gibi boşlukta kal
yüreğini yerlere çal...

dağlar olmuş
duman duman
senden ayrı yaşıyorsam
sanma böyle bu ciğerde
nefes alır verir yine
her adımda bile bile
gömülüyor dizler yine
bataklığın ta içine
umut ekilir mi
söyle

hala diyorlar ki
unut
nerde kaldı
nasıl umut

kal ben gibi boşlukta kal
yüreğini taşlara çal