Kal! Şiiri - Cevrim Aslan

“Hayat, hayatlar bir aradaysa hayat bulur.” diyordu birisi
Bense ciddiye bile almamıştım bu sözleri.
Ne hayat vardı bende başka hayatlarla bir olacak
Ne de başka hayatlar vardı bende “hayat” bulacak…

Bugüne kadar birileri beni anlar diye umdum,
Kendimi herkesten uzakta buldum.
Hayat birlikte atılacak adımlar topluluğuydu,
Bense hep tek başıma yürüdüm.
Kimi zaman birkaç kişi olduysa da birkaç adım yakınımda
Yine de ben onlardan hep koşarcasına uzaktım.

Masallar fısıldadılar kulaklarıma
Sonu her daim mutlu biten,
Ben ise kâğıtlar karaladım hep
Kimseye anlatmadığım;
Sonu hep bensiz biten…

Birgün geçtim aynanın karşısına
Oturdum kendimle karşılıklı.
Baktım, çok susuyordum;
Kendime dayanamayıp kalkmaya davrandım
Ama “Kal! ” dedim kendime sonra ağlayarak:
“Herkes gitti bari sen kal! ”