Kal.... Şiiri - Yusuf Altunsoy

Dara düştü gönlüm gidişinle.
Ardında bakakaldı gözlerim.
Titrek ellerimde derman bulsaydim tutacak birakmayacaktim seni.
Ben yorgun düslerle bakarken ardindan
Dur gitme kal yanimda diye haykiramadim.

Sen gittin, yoluna dag olup engel olamadim bu iri cüssemle.
Sen gittin ben baktim ardinsira.
Sensiz yasayamayacagimi bilmenin verdigi aciyla depremler koptu yüregimde.

Hangi ani geldiyse gözümün önüne, bir kat daha artti yanlizligim.
Susamisligim suya degil, boynumun bükülmüslügü yetimligime degil,
Bütün üzüntüler bütün kederler gidisine sensizlige ve açikcasi hiçligime.

Yikilmayacagim desemde yikildim.
Ve sen yanimdayken sevdigimi sandigim yanlizligimdan sen yanimda olmayinca sikildim.

Sen benden giderken,
Kaçarken
Kal diyemedim ama.
Şimdi dön diyorum dön lütfen.

Ağlamaya alismamis gözlerimden gözyaslarim ne de çok akiyor.
Bakmasin kimse yüzüme bakislar içimi yakiyor.
Bu nasil bir sevda içim aciyor.

Bu oda bu dört duvar iste benim tüm dünyam.
Çikamam disariya sensiz korkuyorum.
Yoklugumu varliga çeviren kadinim gidisinle
Yokluk yasantim oldu yine.

Senin kalbine hükmetmek istedim keske yapmasaydim.
Sadece sevgini ya da yok yok sadece cisminin yanimda ve benim olmasini
istemem yeterliydi.
Ama anlatamadim kabul ettiremedim su asi gönlüme.

Ben sana sen derken asi gönlüm senden o diye bahsediyordu.
Ve günden güne senin aleyhinde bana fitne veriyordu.
Yenildim sana inanmaktansa ona onlara inandim.
Şimdi ne o var ne de onlar.
Seninle birlikte yok oldular.

Aklim bedenim gönlüm uyusuk simdi.
Bütün hasretlere alistirdigim ben, hasretinle çkmazda.

        Kal demesem de diyemesem de simdi haykiriyorum dön.
        Dön evine dön. dön gönlüme dön.
        Dön yeter bu kadar aci
        Dön yeter bu sanci

                Bak ağlıyor ve de yalvarıyor
                Aşkın...............