Kaktüsüm Şiiri - Vedat Koparan

Sen Ki;
Dikenleri Dosta
Gece Kaçaklığında Yatak
Gün Aydınlığında Korunak
Ah Benim Kaktüsüm
Her Mevsimin Hüzün Çiçeği
Bir İnsan Yaşamında
Kaç Kez Vurulur
Kaç Kez Ölür
Üstelik Yaşam
Bu Denli Ayağa Düşürülmemiş
Bu Denli Kısa Ve Tek Düzeyken
Yalancı Bir Tarihe Tanık Olmak
Yoktu Kitabımızda
Göz Perdelerimizi Yırtmıştı
Kara Eylül’le Mart Sancıları
Sokak Barikatları
Ölümden Beter Yaşamak
Nasıl Ağır Geliyor Bir Bilsen
Ey Dirençlerin
Gün Işımalarını Biriktirenim
Öfkemi İçime
Kirlenen Nehirlerimiz Gibi
Yeraltı Magmalarının
Deprem Sancılarıyla Atarken
Üstelik Yaşamı O Denli Sevip
Yaşanası Bir Dünya İsterken
Derin Yüzyılların Acılarıyla
Yanıyor İçerim
Ölüm Bir İğde Dalı Gibi
Boynunu Eğerken
Ölüme Gülerek Gidenlerin İzinde
Gidiyoruz Bizde
Ne Çok Şey İstemiştik Değil mi?
Oysa Olan Sadece
Gülen Yüzler
Sevecen Gözlerdi
Biraz Mutluluktu
Biraz Huzurdu
Sevda Küpümüzde
Bu Sevda Bu Ayrılık
Bu Özlem Bizimdi
Ve Kardeşçe Paylaşmaktı
“Yârin Yanağından Gayri”
İnsanlık Ormanında
Çalışkan Ellerimizle

Bitmedi..

Vedat Koparan 08.04.2009 (02.03)