Kaktüs Şiiri - Özge Özgen

Bazen de diğer kadınlar sokağa dökülür.
Ve bir çoğunun karpuz büyüklüğünde kocaman göğüsleri olur.
Pencere örtüsünü kaldıran yağmurdan bilirim.
Bir de annemin beyaz ellerinden.

Daha az önce gördüm!

Pencere pervazlarından bir gölge kaydı arka bahçe'ye
Bir serçe büyüklüğünde.
Üstelik dar ve çiçekli bir elbise vardı üstünde
Ve 'ar' açıklığı
Kapıyı aralığından girdi içeriye..

Hadi ben bugün doğdum diyelim.
Ya, sen Müjgan!
Ne zaman şiir oldun da.
Şair'in oldu?

Ve işte!
Biz kadınları
Buzdan heykellerin arkasına sakladılar.

Biz ki,
Güneş doğunca
Koyu verdik kendimizi dalgalara..

Üşümek
Ardından soğuğu getirdi bahara.
Ve cemre düşmedi insanlığa..

Sonra,
Hiç fark etmeden,
Kötü kadınların
Çirkefleşen yüzünü su'ya değdirdim.

Cümleler,
Eğik bir ritimle yazıldı deftere.

Ve ben böyle bilmezdim,
Annem'den öyle hatırlamıyorum .
Baş örtüsünü giyince
Secdeye eğilir,
Bir daha ayağa kalkmazdı uzun süre.

Büyük ihtimalle

Ben de öyle yapmış olmalıyım ki,

Arkamdan dolanan o kısa kaktüsler

Sırtımı

Sıvazladıkça

Büyüdüler ..

Çok büyüdüler.

Özge Özgen