Kajine Özlem Şiiri - Roj Yiğit

Yoksun bu kentte
Deryalığına daldığım mavide
Karanlığına sarıldığım gecede
Sokaklar boş, caddeler suskun
Gözler nemlidir şimdi bilirim
Yangına çalar yüreğin
Yaşamı sorgularken her ritimde

Adın gelir aklıma
Her iç çekişimde ayrı bir özlem
Zaman yitip gidiyor
Hasretlik tozlanan yüreğimde
Yaralı, çelişkili, kendi sessizliğinde
Zamana kulak asmadan
Öylece yangın yerine dönüyor

Sensizliğe katlanılmıyor, dayanılmıyor
Gel desem gelemezsin bilirim
Bileklerde zincir, kapılarda süngü
Hüzzamlaşan yalnızlık
Acıtan sessizlik
Demlileşen öfke
Sarmıştır seni, beni
Yaşama dair herkesi