Nereye gidebilirim ki önüm açıkken
Kainatın yalnızlığını yaşıyorken
Upuzun yol bitmek bilmeyen
Hiç bitmeyecek yoldayım artık
Dönüş yok kalktı tren gidiyorum
Vadem dolunca bedenimle
Ruhum kara toprağa
Ya yanacak ateş arasında
Yada sonsuzluğa yürüyeceğim
Kainatın yalnızlığına yakışan şekilde
Çünkü sınırı yok acı, sevda
Bunalım, günah, nefret, lanet, hayalin
Bilmem seni, sizi bilemem
Ama ben kainatın yalnızlığı
Sensizliğin, sizsizin, ümitsizliğin öz yurdudur
Fark simgesidir kainatın yalnızlığı.
Kayıt Tarihi : 3.10.2016 18:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!