Kâinatın Nazlı Gülü Şiiri - Dilek Uluocak

şehrin yanıp sönen bakışlarıyla
kılavuz ışığını bekliyorum ümitle
ıssız bir sarı tepenin omuzlarında
gece kuşlarıyla

gözlerimin karasından ufka kadar uzanıyor her yan
kulağımda geceden kalma rüzgâr
titretiyor soğuğu
börtü böcek ne varsa titriyor

nefesler tutulmaya başladı
o anın heyecanından

dönüp diğer yanıma
veda içindeki ayı izliyorum
dolunay halinden eser kalmamış
bir yöne doğru eriyip gidiyor
isteksiz batının ufuklarında
aydınlanan günde oysa
nasıl da eğreti
uzuyor zoraki istikametine
gün doğmadan kaybolmalı
yoksa dayanamaz
büyük cevherin parlaklığına
gölgelere kaçmalı
soyluluğunu sürdürmeli öte gecelerde

evet o anı bekliyoruz
yarım dünya ayakta
usul usul beliriyor kızıllığı
önden haberciler geliyor

bir öbek halinde toplanıyor ışık gökyüzünden çekilerek
bir noktaya odaklanıyor varlık
tüm gözler doğuda
işte nur
kızıl sarıya dönüyor
gözlere gölgeler düştü

tamamlanan gövdesiyle
bir bütün halinde önümde işte
iç içe sarı halelere sarınmış
kâinatın nazlı gülü
gösteriyor yüzünü bize cömertçe