Kainatın kandili Şiiri - Yüksel Şeker

Üflesem kainatın kandilini
karanlıkta sen ve ben olsak sadece
ay yastık yıldızlar yorgan...

sonra olacaklar başımızı döndürse...

sen gelsen mesela
gecenin bir saatinde hani olmaz ya
elinde bir mum

seni arıyordum desen delicesine

kapımı çalsan mesela
içeri girdiğinde gözlerime bakıp
geç kalmadım değil mi desen

seni sevmeye

sonra sarılsak birbirimize
kimsenin ayıramayacağı şekilde
kulağıma eğilip hafifçe

hiç bırakma beni desen

Gözlerini gözlerimden ayırmadan
ellerimi tutup
adam desen ben desen

seni seviyorum desen

ve bu rüyadan hiç kimse uyandırmasa beni....

üflesem kainatın kandilini
karanlıkta sen ve ben olsak sadece
ay yastık yıldızlar yorgan...

sonra olacaklar başımızı döndürse...