Ya Resullullah,
Sen gelmeden;
İnsanlar vardı; insanlık yoktu.
Hayat vardı; anlamsızdı.
Bahar vardı; hissedilmezdi.
Gül vardı; kukmazdı.
Sular vardı; akmazdı.
Güneş vardı; dogmazdı.
Bülbül öterdi; ama dertli...
Kalpler vardı; ama katı...
İnsanlar yürüdü; ama şaşkın...
**** ***** *****
Ve nihayet...Bir şimşek çaktı Nur Dağına.
Güneş güldü.
Irmaklar çoştu.
Su tebesüm etti.
Yıldızlar parladı.
Kalpler canlandı.
Kan akışı hızlandı.
Hayat anlam kazandı.
İnsan insan oldu.
Hayat nura gark oldu.
Kalbimize nur duldu.
Kayıt Tarihi : 23.7.2005 16:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çölde Gül Açtı
Topraklar çorak,
Havalar kuraktı
İnsanlar insafsız vahşi,
Sevgiye muhtaçtı.
Ve bir gün
Çölde gül açtı.
Etrafına mis gibi
Kokusu ile nurlar saçtı.
Şevki Çiftçi
TÜM YORUMLAR (1)