Kainatın Gözbebekleri

su
güneş
rüzgar.
mezopotamya ovasında
bir bahar günü

bir bahar günü...
o an
o cennet bahçesinde
her an
kâinatı
kâinatımı zikrediyordu
durmadan
börtü böcek

oysa yaşamak
zemheriyi
oysa ölmek
en güzel baharlarda
en güzel güneşlerceymiş
ecelmiş
rıza
ecelmiş
gelmiş

yüreğimin sızması
ciğerimin yanması
mahşer,şer değil de
ya nedir bu
ya nedir rıza

sende sensiz
sana gömülmek
sende sensizce
sana ölmek

bir bahar günü
bir bahar
kar...

kepenkleri indi
beynimin
evrenin
kar tufan yağış
kurşunlardan ziyade
ihanet denen örtü
bahar günü
mezopotamya ovasında
sevgimin
sevgisiz yüzüyle
serilmişti yurduma

depremler
yanardağlar
çığ...
kaynadı zaman
kaynadı evren
kaynadı beden
tavus kuşu kadar rengârenk
gözlerin yağdı

gözlerin esti
o gül bedenin da-ğıl-dı
sonsuzluğun çöllerine

kayboldum gökle yer
senle ben arasında

güneş sustu
bahar çiçeklerine ateş topları yağdı
ağıtlar feryatlar bayramlıklarını giyindi
ovama sis indi
her bir parçamı bin sırtlan yedi
dindi
dindi
dindi...

gelin bana ağaran günlerim
gelin gel bana tufan günlerim
gelin gel kör sevdama

ölü gözlerle
ölü gözlerle kuma gelmeyin...

Abdulrızak Kılıç
Suskun Sevda