Kainatın Gözbebeği Şiiri - Mustafa Sürmeli

Salât-Selâm sana Ya Resulallah,
Yüzyıllar ötesinden selâmlar sana!
Sadece selâm mı?
Özlemler sana Ya Resulallah,
Bekleyişler sana,
Gözyaşları sana…
Ümmetlerin peygamberlerini
Görmek istiyorlar,
Sevgililerini,
Can Ahmet’lerini görmek istiyorlar,
Yüzyılların hasreti var gönlümüzde.

Gül, senin gibi kokmuyor Ya Resulallah,
Güneş, nuruna yetişemiyor…
Sakalın da,
Hırkan da dindirmiyor özlemleri,
Temizlediğin dünya
Yine kirlendi.
Sana her zamankinden daha muhtâcız…
Açız Ya Muhammed,
Biz sana açız…

Somurtkan dünyada tebessümüne,
Bu manevî kanlıkta nuruna açız!
Cimrilerin ortasında cömertliğine,
Zalimlerin içinde şefkâtine,
Korkuların girdabında cesaretine,
Be vefâsız dünyada vefâna açız.
Müminlerin önderi,
Sana muhtâcız!

Sade biz değiliz seni özleyen,
Dağlar taşlar Muhammed, seni özledi.
Kurtlar kuşlar Muhammed, seni özledi.
Gittin gideli boynu bükük doğuyor güneş,
Doğmak istemiyor sanki sensiz dünyaya.
Ay, gittiğinden beri içlenir durur…
Yağan yağmurlar ki; gözyaşlarıdır.
Sen gittin gideli, evren hastadır.

Hiçbir adem senin kadar sevilmedi
Ya Muhammed,
Hiçbir adem, senin kadar özlenmedi.
Sen Allah’ın,
Sen Rahman’ın sevgilisisin.
Kâinatın aşkı, gözbebeğisin!
Sen âlemlerin rahmet peygamberisin.
Sen nur üstüne nursun.
Sen bu aciz dünyanın onurusun.
Ateşsin milyonlarca müslümanın kalbinde,
Damla damla büyüyen aşk denizisin
Ve, şefaât umudusun günahkâr ümmetinin!