Kainatın En Güzel Gülüne Şiiri - Ali Kuzhan

Ay doğmaya utandı, gün kavuşmaya.
karanlık nura döndü, sen doğduğun gece.
sen ki küfrün kara perdesini yırtan dolunay.
insanlığa yol gösteren yıldızsın.
şükürler olsun ki doğdun güzelliğin menbaı.
sen merhametlilerin en merhametlisi.
kucak kucak sevginin, yığın yığın iyiliğin.
buram buram aşkın sahibisin.
bir gün bile şaşırmadan doğup batan güneşi.
ucu bucağı görünmeyen ovaları.
eni boyu bilinmeyen suları.
türlü çiçeklerin açtığı kırları.
senin güzel yüzünün hürmetine yarattı.

yürü! sen ey Allah'ın elçisi.
yürü! gönüllerin sevgilisi.
sen yürü ki yıkılsın kırılsın o helvadan taştan putlar.
yok olsun mahvolsun firavunlar nemrutlar.

yürü ey gönlümün gülü yürü.
sen yürürken Medine sokakları sana hayran.
sen yürürken uçan kuş sana hayran.
sen yürürken bastığın toprak sana hayran.
sen üzülme nebilerin gülü.
ayağına batan diken pişman.
üstüne esen rüzgar pişman.
suyunu kurutan güneş pişman.

seni müjdeledi dilden dile ağaçlar taşlara.
seni üşütmekten korktu kış.
bulgur bulgur terletmekten yaz.
ey öksüzlerin ocağı, güçsüzlerin kucağı.
ey kainatın en güzel gülü.
sensin şirk ve günah dünyasını yıkan.
sensin iyiliğe merhamete önder olan.
sen öksüzlere baba, sen susuzlara su.
sen gönüllere sefa, sen kabul olmuş dua sın.
seni örseleyecek en ufak nefese duvar.
seni titretecek soğuğa buhar.
senin düşmanlarına çarmıh olurum.
seni tahire gibi korurum.

sen başımı okşa diye öksüz.
benimle oyna diye hasan, hüseyin.
senin sevgini tadabilmek için kırk yıl köle.
senin yüzünü görebilmek için çölde veysel olurum.
sen güneşsin aysın ben mum ışığı.
sen hekimlerin yazamadığı ilaç.
ben sana muhtaç.