Kainatın Efendisi Şiiri - Sami Mutlu

KAİNATIN EFENDİSİ

Zulüm, fitne diz boyu,hayasızlık artmakta
Haşa Allah diye, putlara tapılmakta

İnsanlar çıldırmış, insanlıktan çıkmakta,
Kız çocukları, diri, diri toprağa gömülmekte

Kalpler kararmış, paraya kul olmakta,
İnsanlar köle diye, alınıp satılmakta

Tevrat,İncil.tüm kainat seni haber vermekte
İnsanlık aç ve susuz gelişini beklemekte

Rebi’ul Evvel ayı, günlerden pazartesi,
Dünya’ya geldi,gül kokulu Kainatın efendisi

Dünya bir başka dünya, olmuştu O, an
Böyle güzel bir gün,görmemişti bu cihan

Sen doğdun,sava gölü kurudu,ateşler sönmekte,
Kisranın sarayları birer, birer yıkılmakta

Sen doğdun kainat, kelime,kelime, okunur oldu
Ve her şey adeta, yeniden dirildi, kendini buldu

Doğuştan yetim,küçükken öksüz kaldı
Amcası Ebu Talip, O’ na kol kanat gerdi,

İnsanlar O’ na taş atıp, eziyet etmekte
O, onlar için rabbinden merhamet dilemekte

Sen Alemlere rahmet, İnsanlığa rehbersin,
Seni yurdundan edenleri, hoşgörünle affedersin

Senin gibi sevilen hiçbir insan gelmedi gelmeyecek
Seni rabbim sevdi,Melekler sevdi,insanlık hep sevecek

Tüm İnsanlık sonsuza dek hep izinden gidecek
Getirdiğni bu düzen sonsuza dek sürecek

02.05.2011
Sami MUTLU