Kainatı böler gibi Şiiri - Gencay Coşkun

Şimdi düştü elimden
Sarpa saran bulutlar
Şimdi gitti dünümden
Saçma sapan umutlar

Gülsem
Neye gülecektim
Ağlasam
Susmaz
İçim yanar

Haritaya hapsolmuş düzlem
Saniyelerini sayarken
Acı veren yükünü
Sızdırırdı hayata
Dudaklarda ihanetin
Garip bir tadı olurdu

Sisler ülkesinin yolcusuydum
Elimde bir anı sepeti
Boynumda ihanetinin
Acı kolyesi takılıydı
Göz görse bile
Yürek kaçmak isterdi
Bildiklerini de unutmak
Paslı bir kelime
Çıkardı ansızın gün yüzüne
Kainatı böler gibi
Bölerdi gün yüzünü
Ayçiçekleri öksüz kalırdı
Kainatı böler gibi
Bölerdi iç düşümünü
Sevinçler yetim kalırdı
Yüreği keser gibi
Keserdi ışığını.....

Hepti artık karanlık
Siyah rengiydi rengim
Ellerim terli
Gözlerde bir cumhuriyet vardı
Sözlerinde insanı yorardı
Sarı değildi benim rengim
Güleç yüze sarı vururdu belki
İç hep karanlıktı
Gülen bir yüzün
İçi hep hüzündü
Hüznün rengi siyah
Hepti artık karanlık
Siyah rengiydi rengim ki
Hiçbir zaman sarı değildi adım
Ellerim terliydi
Sinirin iziydi belki
Belki de ellerimdeki,
Gariban gönlümdü