Kainat-ı Kebirin Nur-u Deryası

Sarmıştı fevza mamure-i dünya
Kol geziyor kureyşte dehri yıkan tefrika
Kararmış zihinler, körelmişti kalpler
Suçunun ne olduğunu bilmeyen bebeler
Gömülüyordu toprağın bağrına o küçük bedenler
Bilmiyorlardı ki mevcudatın vird-i zebanı
İsa’nın kavmine müjdesiydi Amine’nin rüyası
Beşerin beklediği nur-u deryası

Hoş geldin nisan,ey selam iklimi hasr olmuştu guller
Senin irşadınla muhatap oldu tüm gönüller
Mah-ı simanda tebessüm,kardeş oldu müminler
Senin cemalinle huzur buldu şairler aydinlanmisti geceler

Sahaben farklı bağlıydı,yanındayken bile hasretti sana gönüller
O gözlerinde neler görmüştü neler Ebubekirler Ömerler Osmanlar Aliler
Ya Resûl diyordu sana yer ve gökler

Aldı toprak sevenlerini
Tek tek uğurladın mezar ettin gönlünü
El- Alim bilir kaç acıya mezar oldu o yüreğin
Mekke’deki hayat, Senin kadar temiz değildi

Vahiy geldi arşdan yeryüzünün en büyük muhaciri
O’na değer biçti Mekkeli müşrikler
O kadar kördü gözler katılaşmıştı kalpler
Mahzun değildi Ebubekir,hüzün zulme karşiydı

Yeryüzene en büyük hediye, ne güneş ne ay
Gelmişti düğün günü kavuşakti Rahmat-i Rahman’a
Guyum ağlıyordu eğilmişti başlar
Bütün Gül-i Hamra mahzundu o gün

Devran döndü cahiliyet geri döndü
Beyinleri düşmanlık bürüdü
Ebu cehilin torunları ummetinin üstüne çöktü,firavun oldu
Bebeler yetim doğdu kirmizi güller soldu
Titretir oldu mazlumlarin ahı arş-ı semayı
Müminin dili lâl,seyreder oldu gözyaşını

Ne olur iştirak ediversen yine bir pazartesi
Güllerin efendisi Rahmet-i İlahi’nin Nebi’si
Eller semaya kalkmis gönüller duaya dalmış
Seni görmeden sevenler sahipsiz kalmiş

Velhasıl sana çok muhtaciz ya resul