Tüm umutsuzluklara rağmen gülmeyi unutmadım.
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Devamını Oku
Yaşamayı öğrendim hayatta, ayakta kalmayı.
İnsanları öğrendim, yüzlerinde maske.
Savaşmayı öğrendim, yenmeyi dövüşmeden.
Gözpınarlarım yaşla dolsa da bunları saklamayı öğrendim
Evren
sekizinci renge sarınan
metaforlarmış meğer.
Romantik ve duygusal şiirler yazıp insanı bir melankolikliğe itmiyor denilemez. Tam olarak hüzün şairi betimlememe uyuyor ama yine de çok severim :)
....bu şiiri okuduğumda,içimde nasılda büyüyor ''evren-i düş'üm'''...istemdışı dökülüyor ağzımdan sözcükler...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta