Kâinat Gülleri Şiiri - Fatih Tekiner

Meşakkatle dolu zaman-ı ahir
Çiçeği soldurdu, mahvetti kahır
Zulümler bünyeye eyledi zuhur
Kısıldı sesimiz, kalbimiz tekler
Kâinat gülleri makberi bekler

Birbirine girdi, güzelle çirkin
Boş verdi menekşe, sabretti ilkin
Pes etmezdi yine, kokardı lakin
Hangi ayna yüzde çizgiyi saklar
Kâinat gülleri makberi bekler

Papatyayla sohbet ettik, geçenler
Ne olacak dedi, ömür biçenler
Menfaate göre adam seçenler
Acaba onları neresi paklar
Kâinat gülleri makberi bekler

Küstürdüler, barışmayız bir daha
Hiç kimseye karışmayız bir daha
Sığmıyoruz, dar geliyor bu saha
Karşılıksız çıktı senetler, çekler
Kâinat gülleri makberi bekler