Bu ne yaman yalnızlık, Heyhat! Bahtımda hiçbir zaman, şafak sökmüyor,
Ruhumda, karadeliklerin yalnızlığı, Ben onun içindeyim, O benim başıma çöküyor…
Samsun-1976
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta