Kainat Şiiri - Muvahhid Müslüman

Ay, dünya, güneş hep yörüngesinde,
Bütün kâinat bozulmayan dengesinde.
Düzenden bahsediliyorsa eğer bir yerde,
Ona bir düzen veren vardır herhalde.

Güneş gökyüzüne asılmış parıldayan lamba,
Yakıtı tükenmeyen, ölçülü ısıtan bir soba.
Meyveyi, sebzeyi sıcağıyla pişiren bir ocak
Yerini şaşırmaz, yine doğudan doğacak.

Ay ve güneş vakitleri bilelim diye takvim,
Ay nurunu güneşten alır yansıtır her daim.
Görünür kimi zaman hilâl, kiminde dolunay,
Denizleri etkileyen çekim gücü ne müthiş olay.

Gökyüzü yıkılmayan, koruyucu bir tavan,
Vazifeleri farklı yaratılmış tam yedi katman.
Yükseltilmiş bir bina, hiç direk olmadan,
Bir bak, göz geri döner çatlak bulamadan.

Gece uyuyup dinlenelim diye karanlık,
Gündüz çalışalım diye yaratılmış aydınlık.
Gece – gündüz birbirini izler, hep ard arda,
Mevsimler gelir geçer, kısalır da uzar da.

Yeryüzü yerleşmemiz için yayılmış bir döşek,
Başka gezegen bulunmadı, rızık elde edilecek,
Yıldızlardır karanlıkta yönümüzü bulduran,
Gökyüzünün süsüdür, ışıl ışıl yanıp duran.

Bulutlar tonlarca suyu üstümüzde tutar,
Birden bırakmaz suyunu, damla damla atar.
Rüzgâr ağır bulutları yüklenip sürükler,
Yağmur öncesinde müjdedir şimşekler.

Yağmur canlıların vazgeçilmez ihtiyacı,
Tatlıdır şükredelim ne tuzludur, ne acı,
İndiğinde çorak toprak yeşerir, canlanır.
Irmakta, gölde, pınarda birikir toplanır.

Aynı toprak, aynı hava, aynı su,
Her bitkinin ayrıdır tadı, rengi, şekli, kokusu.
Tohumu büyütmek için şefkatle yarılır toprak,
Petrol, maden, elmas bağrındadır, sanki yatak.

Deniz, dağ gibi gemileri kaldırıp yüzdürür,
Taze et, inci, mercan sunar, yüzü güldürür.
Karışmaz birbirine sınır olan iki su,
Bir tarafı tatlıdır, bir tarafı tuzlu.

Kâinatta her varlık bize hizmet için var,
Hiçbiri işini aksatmaz, Rabbimizin emrine uyar.
İnsan da başıboş değil elbet, vazifesi var,
Allah’a kul olmayan, başka ne işe yarar?

OĞUZ BAKAR